Kaplica św. Krzyża zwana Pustelnią

O bracie Antonim – Józefie Czimmerze (niekiedy podaje się też nazwisko Zimmer), synu niegdysiejszego burmistrza Bogumina Eliasza Czimmera, właściciela domu mieszczańskiego nr 9, oraz o bracie Feliksie – Antonim Broskim, ówczesnym radnym Bogumina, na pewno wiemy tylko to, że w maju 1756 r. zostali przyjęci do III zakonu św. Franciszka z Asyżu.

Obaj mnisi niedługo potem postanowili wieść pustelniczy żywot. Zwrócili się do Urzędu Królewskiego w Opawie z prośbą o zezwolenie na wybudowanie gdzieś w okolicy Bogumina niewielkiej chatki, która dałaby im schronienie. W lipcu 1756 r. otrzymali zgodę, z tym, że pustelnia miała powstać niedaleko kaplicy św. Krzyża pochodzącej bodajże z roku 1733.

Pustelnia została wybudowana, mnichom jednak nie było dane długo w niej mieszkać. W 1782 r. III zakon św. Franciszka z Asyżu mocą dekretu cesarskiego został zlikwidowany. Taki sam los spotkał pustelnie. Według dochowanych danych, historia pustelni zakończyła się w drugiej połowie XIX w., kiedy ostatecznie pozostawiona została swojemu losowi.  Kapliczka św. Krzyża, która nie tylko w przekazach ustnych często bywa zamieniana z pustelnią, nadal znajdowała się pod opieką boguminiaków, głównie ze względu na pamięć o mnichach, którzy żyli nieopodal. W 1964 r. kapliczka została wpisana na listę zabytków kultury. Kilka razy ją remontowano (pod koniec II wojny światowej w wyniku bombardowań pozostały tylko gołe mury).

Obecnie dotarcie do kapliczki jest prawie niemożliwe. Nie prowadzi tu żadna droga, kapliczka stoi bowiem w szczerym polu. Jej wnętrze jest puste.