Martwe ramię Odry „U Loděnice“ (koło przystani) powstało wskutek przerwania meandra w czasie lipcowej powodzi w 1966 roku. Wlewają się do niego wody spuszczane z Wielkiego Kaliszoka i najprawdopodobniej dlatego z martwego koryta wypływa potok, który nieco dalej wpada do Odry. W czasie ekstremalnej suszy potok wysycha. Przed kilkoma laty bobry wybudowały tu dwie małe zapory, które jednak nie ostały się długo - w krótkim czasie zerwała je woda. Na regularnie zatapianych obszarach pomiędzy martwym ramieniem a Odrą pojawiają się wiosną mitrówki półwolne.

Z ptaków wodnych regularnie gnieżdzi tu łyska, przelatuje tędy perkoz dwuczuby, dawniej widziano tu także niezwykle rzadkie łabędzie czarnodziobe. Latem można  obserwować na przykład dzięcioła zielonosiwego, kwiczoła, sójkę, wronę siwą i wiele innych ptaków. Wiosną zaś w koronach drzew wilgi wywodzą swe przepiękne trele. Wieczorną ciszę przerywa donośne rechotanie żaby śmieszki oraz nawoływanie rzekotek drzewnych, do złudzenia przypominające dźwięki grzechotki. Na terenie mokradeł rozmnażają się także ropuchy szare i żaby trawne. Żyje tu żółw ozdobny, w okolicy napotkać można jaszczurkę zwinkę.

JEZIORO WIELKI KALISZOK

Wielki Kaliszok wprawdzie nie otrzymał statusu zabytku przyrody, niemniej leży na terenie ptasiego obszaru staw Herzmanski – Odra – dorzecze Olzy. Mamy do czynienia z ważnym przystankiem migracyjnym krzyżówki i dużych mew. Od strony wschodniej w wyniku prac wydobywczych został usypany pagórek z gliny – najwyżej położone miejsce całego zabytkowego obszaru. Jest on teraz niezwykle interesujący dla mikologów. Występuje tu na przykład mleczaj różowoblaszkowy, gąska zielonka i gąska topolowa, piestrak jadalny czy purchawica olbrzymia.  Grzybiarze najchętniej zbierają koźlarze babki i koźlarze czerwone. Rzadko występuje tu także podgrzybek brzoskwiniowy lub koźlak topolowy. Z owadów warto wymienić lecichę białoznaczną, długoskrzydlaka sierposza, rzemlika topolowca, kraśnika sześcioplamka czy trociniarkę czerwicę.

Spośród roślin wodnych przykuwają wiosną uwagę złociste kwiaty kosaćca żółtego i knieci błotnej. W 2004 r. w zatoce Odry pojawił się trudny do przeoczenia oczeret jeziorny. Z dala rzuca się w oczy i przypomina mocno wyrośnięty szczypiorek z obłymi łodygami. Rośnie na brzegach leniwie płynących rzek i wód stojących, łodygi osiągają długość nawet 4 metrów. W meandrach Odry nie utrzymał się jednak długo, najwyraźniej nie służyły mu częste zmiany poziomu wody w rzece. 

WYDOBYCIE ŻWIRU I ŻEGLARZ RICHARD KONKOLSKI

Żwir z Kaliszoka zaczął wydobywać w 1936 kopytowski rolnik Karel Kalisch. Żwir znajduje się w rynnie subglacjalnej (polodowcowej) o szerokości ok. 300 metrów, która ciągnie się poprzez Lutynię Dolną i dalej, w kierunku Beskidów. Chodzi o żwir morski, jego złoża sięgają głębokości nawet 50 metrów. W 1959 r. koło miejsc wydobycia wykopano studnie, z Kaliszoka wodę do picia zaczęto pozyskiwać jednak dopiero w 1971 r. W 1969 r. rozpoczęto nad jeziorem budowę przystani. Najwybitniejszym przedstawicielem bogumińskiego jachtingu był Richard Konkolski, który w 1972 r. wziął udział w transatlantyckich zawodach żeglarskich z Anglii do Ameryki. Potem wyruszył na jachcie w samotny rejs dookoła świata. Zakończył go pomyślnie w 1973 r. Od strony północnej nad Kaliszokiem od 1975 r. jest uporządkowana plaża publiczna oraz miejsce na biwak - kemping.

Następny przystanek

• Martwe ramię Odry