Historia parku zaczęła pisać się pod koniec XIX wieku.W 1886 r.,  kiedy bogumińskie majątki kupił ród hrabiego Larisch-Moennicha, mieszkało w Boguminie ok. 8 tysięcy obywateli. Wraz z dynamicznym rozwojem miejscowego przemysłu miasto rozrastało się, co pociągało za sobą ubytek naturalnej zieleni. Tam, gdzie dzisiaj znajduje się park, były kiedyś zalesione, bagniste szonychelskie tereny. Hrabia Larisch-Moennich, ówczesny śląski hetman krajowy, zlecił założenie tam bażanciarni. Miała ona utworzyć zielone pasmo okalające rozwijające się przemysłowe miasto. Miejscowi rajcy postanowili w 1907 roku wznieść pomnik ku czci ówczesnego cesarza Franciszka Józefa I. Okazją była 60. rocznica objęcia przez niego austriackiego, czeskiego i węgierskiego tronu. Pomysł spodobał się także hrabiemu Larisch-Moennichowi, który postanowił podarować miastu część swojej bażanciarni, aby można było założyć tu park będący godnym tłem dla nowego pomnika cesarza.

Kamień węgielny pod budowę parku położono w 1907 roku. Pozostał na swoim miejscu po dziś dzień, można zobaczyć go, wchodząc do parku z rogu ulic Štefánikova i Jana Palacha. W ciągu dwu lat bażanciarnia przekształciła się w park angielski. W parku wybudowano także drewnianą restaurację dla letników, a naprzeciwko – drewniany pawilon muzyczny. Obie budowle przetrwały w tym miejscu do dziś, doznały jednak istotnych przeróbek. Mniej więcej w tym samym miejscu, gdzie stoi dziś pomnik Petra Bezruča, odsłonięto w grudniu 1908 r. uroczyście pomnik cesarza. Monument nie stał jednak w parku długo. W 1918 roku, po utworzeniu samodzielnej Czechosłowacji, pomnik cesarza został usunięty. W 1925 roku w samym środku parku odsłonięto pomnik upamiętniający ofiary wojny światowej. Kolejny pomnik, który znajduje się opodal, wzniesiono ku czci polskiego okulisty i twórcy języka esperanto, lekarza Ludwika Lazara Zamenhofa. Pomnik został w czasach II wojny światowej zniszczony, po 1947 roku doczekał się jednak ponownego odsłonięcia. Popiersie Petra Bezruča zostało w parku odsłonięte 15 września 1947 r., w dniu 80. urodzin poety. Z tej okazji też nadano bogumińskiemu parkowi imię Petra Bezruča.

Stopniowo przebudowywano też drugą część „dzikiej” bażanciarni. Dziś w tym miejscu znajduje się Hobbypark. Tereny te gmina kupiła od hrabiowskiegho rodu dopiero w 1921 roku, płacąc za nie milion korun. Rozważano tu budowę centrum sportowego. Plany w tym zakresie zniweczyła II      wojna światowa. W wyniku działań wojennych doszło do zniszczeń także w pierwszej części parku. Tereny te mocno ucierpiały. Po wojnie na szczęście postanowiono obie części parku uporządkować i poddać renowacji.

W pierwszej części powstał na przykład mały ogród zoologiczny z danielami, sarnami, złotymi bażantami i pawiami. W 1958 r. mini zoo wprawdzie zlikwidowano, do dziś jednak można w parku podziwiać ptaki żyjące w kilku wolierach. W latach późniejszych w parku wybudowano oświetlenie, ścieżki i dróżki otrzymały betonową nawierzchnię. Niektóre z nich w 2012 roku gruntownie odnowiono, powstała też długa trasa dla amatorów łyżworolek. W drugiej części parku wyrosło w 1964 roku kino letnie. Opodal do 1987 roku powstawały kolejne obiekty służące do wypoczynku, zabawy i rozrywki. W 1999 roku modernizację przeszedł Hobbypark, przybyło w nim wiele nowych atrakcji dla dzieci. W 2005 roku miasto przebudowało kino letnie, w 2010 roku w Hobbyparku wybudowano dziecięce boisko do nauki zasad ruchu drogowego.